W takim właśnie kontekście , podczas „Czwartkowego spotkania z przyrodą” w dniu 28 lutego br., o Wolińskim Parku Narodowym opowiadała Pani Elżbieta Waliszewska – Lorent, Główny specjalista ds. edukacji WPN. Opowieść przeniosła nas do roku 1960, kiedy to, dzięki staraniom m.in. prof. Szafera, został utworzony Woliński PN, znacznie powiększony o przybrzeżny pas wód Bałtyku, wyspiarską wsteczną deltę Świny z otaczającymi ją wodami Zalewu Szczecińskiego, w roku 1996. Zyskał wtedy miano pierwszego w Polsce parku morskiego.
Blisko 43% powierzchni parku stanowią ekosystemy wodne, podobny udział mają ekosystemy leśne, głównie buczyny oraz bory i lasy mieszane. Następne 15%, to ekosystemy lądowe nieleśne – słone łąki, łąki świeże, murawy i torfowiska. Dominującym krajobrazem parku są nadmorskie, ok. 15 km długości, klify: osypiskowe (93 m n.p.m. Góra Gosań), obrywowy (Świdna Kępa) oraz osuwiskowo – spływowy (Biała Góra). Linia brzegu jest corocznie przesuwana (niszczona) przez morze o ok. 80 cm. Jednocześnie zmienia się konfiguracja dna wstecznej delty Świny, gdzie powstają nowe płycizny i wysepki, co sprawia, że powierzchnia WPN wciąż się zmienia.
Priorytetowym gatunkiem ornitofauny parku jest wodniczka, często spotkać można bielika, biegusa zmiennego i tracza. Wśród flory na uwagę zasługuje pajęcznica liliowata i 8 gatunków storczyków. Park co roku odwiedza ok. 1,5 mln osób, a najczęściej odwiedzanym miejscem jest Zagroda Pokazowa Żubrów. W ponad 30- osobowym gronie mieliśmy obchodzącego tego dnia 18 urodziny Daniela, który został uhonorowany przez Gospodarzy, czyli PN „Bory Tucholskie”, ciekawymi suwenirami.
Jolanta Wencel
